مصیر

کسی نبود شمارا به مانشان بدهد

وجای همهمه فریاد یادمان بدهد

کسی نبود بیاید به ناخدایی ما

وباز پرچم توحید را تکان بدهد

قبول کن که همین است حال قافله ای

که هشت سال دراین جاده ها جوان بدهد

ولی بدان که سکوتم زروی کینه نبود

کسی نبود به این نعش خسته جان بدهد

کسی نبود وزمین باز کشته می شمرد

کسی نبود….خداوند صبرتان بدهد

نشسته ایم که تاریخ مرحمت کندو

برای اخر این قصه قهرمانی بدهد

قبول کن که خودت هم مقصری اینجا

گذاشتی که جهان باز امتحان بدهد؟

عزیز همسفرم رسم اسمان این نیست

که خستگان زمین گیر را زمان بدهد

سدای زاریتان را شنیده ام اما

کجاست انکه به این نعش خسته جان بدهد

…سوال کردی و رفتی؟ بمان که بغض دلم

جواب را که ندادست ناگهان بدهد

شعر از امید مهدی نژاد